Search and destroy

Love. Not so obvious, not as simple as create. Mistakes happen. You meet someone, fall in love. You believe your time has come. Time of happiness. Wake up with a smile on your face, fall asleep with euphoria in your heart. 
And yes,  the tragic part. Just few words. The world is ruined. 
Despair, grief, anger. Loneliness. Finally depression.
Thousands tears, palpable pain of your soul. Suddenly, moving to another dimension. Numbness dimension. Devours you completely. You don't even defend yourself.
Drowning...
A moment of clarity and you realize you need some help form the outside. Not for yourself. Want to complete at least one so trivial thing at that time. You try to. You go for therapy. It's not enough. Beg for radical solutions. The desire to erase memories stronger that the will of life of African child. Psychiatrist does not agree. Gives you drugs. One and then some other, increasing dose...


Surprised look in the mirror. You see peace. Apparent peace.
Putting your heart together. Piece by piece. You notice huge missing part.
Blood's seeping from the open wound. Down on your knees. Eyes become heavy. You don't want to wake up anymore. And you think, there is another world. There is a better world. There must be...




Miłość. Wcale nie tak oczywista, nie tak prosta jak ją kreują. Pomyłki. Zdarzają się. Poznajesz kogoś, zakochujesz się. Wierzysz, że twój czas nadszedł. Czas na szczęście. Budzisz się z uśmiechem na twarzy, zasypiasz z euforią w sercu. Jedno zdanie. Świat legnie w gruzach. Rozpacz, żal, gniew. Samotność. Wreszcie depresja.
Tysiące wylanych łez, namacalny ból duszy. Nagle przenosisz się do innego wymiaru. Wymiaru odrętwienia. Pożera cię całego. Nawet się nie bronisz. Toniesz. 
Chwila jasności umysłu i zdajesz sobie sprawę, że nadszedł czas na pomoc z zewnątrz. Nie dla siebie. Chcesz dokonczyć przynajmniej jedną nieistotną w danym momencie rzecz. Starasz się. Chodzisz na terapię. Nie wystarcza. Błagasz o radykalne środki. Chęć wymazania wspomnień silniejsza od woli życia afrykańskiego dziecka. Psychiatra nie wyraża zgody. Bierzesz leki. Jedne, drugie, zwiększanie dawki. Zaskoczony spoglądasz w lustro. Widzisz spokój. Pozorny. 
Składasz swoje serce w całość. Kawałek po kawałku. Dostrzegasz brak pokaźnego fragmentu. Krew sączy sie z otworu. Padasz na kolana, czujesz się zmęczony. Oczy stają się niewobrażalnie ciężkie. Nie chcesz się już budzić. Zasypiasz w młodym ciele. Twój umsył postarzał się o dobre 20 lat. Myślisz, there is another world. Must be. Don't wake me up because I'll be gone.